Daar sta je dan voor het Colosseum in Rome met een camera van een ander in je handen om foto’s te maken van de door ons geboekte fotograaf en zijn vriendin. Een spontaan aanbod dat leidde tot een paar spontane foto’s die dankbaar in ontvangst zijn genomen!
Een fotoshoot in Rome
Voor onze trouwdag hadden wij een financiële bijdrage gevraagd voor onze huwelijksreis naar Rome, want we wilden een blijvende (zichtbare) herinnering mee terug nemen. Maar ja, wat neem je dan mee in je koffer terug naar Nederland?
Opeens had ik het idee om een plaatselijke fotograaf voor een fotoshoot in Rome te boeken. Marieke rolde ongeveer van haar stoel toen ik dat voorstelde! “Jij, wil jij nog een keer op de foto?” vroeg ze verbaasd. Ze weet dat ik mij achter de camera een stuk prettiger voel, dan ervoor.
Via Google kwamen wij op allerlei (vage) sites om offertes op te vragen. Op onze aanvraag kregen we alleen reacties van fotografen uit Nederland die wel naar Rome wilden komen … Dat zochten we niet, geen succes dus!
Panzironi Photography
Tussen alle vage sites sprong er één fotograaf, compleet met Nederlandstalige website, uit: Panzironi Photography. De fotograaf is een Engels sprekende Italiaan met een Nederlandse vriendin. Die hebben we dus gelijk aangeschreven, met succes!
Na een leuk telefoongesprek (via WhatsApp) met Suzanne, de vriendin van fotograaf Andrea, hebben we hun geboekt om een mooie zichtbare herinnering mee terug te nemen uit Rome.
De foto’s die Andrea heeft gemaakt zijn inmiddels ontvangen. We zijn erg blij met het eindresultaat en gaan er zeker een aantal foto’s afdrukken en zelfs aan de muur ophangen. Tijdens de fotoshoot merkte Suzanne op dat zij eigenlijk nog helemaal geen foto’s van hun samen hebben. Spontaan bood ik aan om aan het einde van de fotoshoot ook een paar foto’s van hun samen te maken.
Daarna stond ik ineens met de camera van Andrea in mijn handen. Het was even schakelen om ineens als fotograaf voor het Colosseum te staan en foto’s te “moeten” maken van de fotograaf die kort daarvoor ons nog aan het fotograferen was. Gelukkig was het een Canon camera, waardoor ik mij snel vertrouwd voelde.
Vandaag ontving een e-mail van Andrea en Suzanne met daarin de bestanden van de door mij gemaakt foto’s. Met trots deel ik de eerste internationale foto’s van C’est la Vie Photographie:
